mUltimate Chopin

op. 23, Ballada g-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wa

t. 1

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Tytuł w A (→Wf→Wn)

! miniat: wycinek.                tr = EZnieU razem z dedykacją;          red = EZTU

Tytuł w Wa

! miniat: wycinek ze str. tytułowej, La Favorite Ballade.        tr = EZnieU2;                  red = EZnieU1
..

Tak jak w wielu innych utworach Chopina, w Wa zmieniono dowolnie autentyczny tytuł Ballady, nazywając ją "La Favorite". Por. Nokturn cis op. 27 nr 1.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Różne tytuły

t. 7

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

es1 w A (→Wf→Wa1→Wa2)

! miniat: wycinek ten akord, tylko dolna 5-linia.            EZTU

d1 w Wn i Wa3

EZnieU
..

Wersja Wn może być albo adiustacją tego wydania (por. komentarz do t. 45-47), albo odmianą wprowadzoną przez Chopina (np. łącznie z Lento – por. komentarz do t. 1). Zdecydowana większość argumentów przemawia za pierwszą możliwością, czyli dowolną adiustacją Wn w tym miejscu:

  • wyraźny zapis A, powtórzony bez zmian w dwukrotnie przez Chopina korygowanym Wf;
  • świadectwa uczniów i przyjaciół Chopina – Marceliny Czartoryskiej, Fryderyki Streicher, Ferdynanda Hillera i Adolfa Gutmanna.

W tekście głównym podajemy zatem es1, traktując d1 jako wariant niepewnej autentyczności.
Zmianę w Wa3 wprowadzono z pewnością na podstawie porównania z Wn.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn

t. 9-21

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Bez łuków l.r. w A (→Wf→Wn,Wa1→Wa2)

! miniat: wycinek, t. 9, tylko dolna 5-linia.               EZnieU (tylko pr.r., zrobione tylko w t. 9, dorobić resztę = t. 10-21 prócz 2. połówek parzystych taktów) 

Łuki l.r. w Wa3

EZTU (obie ręce)
..

Ćwierćnuty l.r. mają w A (→Wf→Wn,Wa1→Wa2) niejednolite oznaczenia artykulacji – oprócz wszechobecnych kropek staccato pary ćwierćnut w 2. połowie t. 10, 12, 14, 16, 18 i 20 opatrzone są także łukiem. Odczytana dosłownie, artykula­cja ta odbiega od wskazanej dla odpowiednich ćwierćnut pr.r., które są konsekwentnie oznaczo­ne i kropkami, i łukami. Nie ulega jednak wątpli­wo­ści, że w tego rodzaju fakturze, opartej na zestawieniu melodycznego górnego głosu pr.r. z granym przez obie ręce akompaniamentem rytmiczno-harmonicznym, wszystkie składniki ćwierćnutowych akordów mają być wykonywane tą samą artykulacją. W oryginalnym układzie graficznym łuki obejmujące pary ćwierćnut prawej ręki umieszczone są nad nimi, co w na­turalny sposób sugeruje, że odnoszą się także do ćwierćnut l.r. Chopin niejednokrotnie korzystał z takiej uproszczonej notacji – por. np. środkową część Mazurka As op. 50 nr 2, w której wykona­nie pozbawionej oznaczeń partii l.r. musi oczy­wi­ście uwzględniać wskazówki wpisane w pr.r. Przy takiej interpretacji staje się jasne, dlaczego w wymienionych taktach pojawiają się łuki l.r. – w tych miejscach akompaniament ćwierćnutowy występuje tylko w l.r.
W tekście głównym przenosimy oznaczenia ćwierć­nut pr.r. pod pięciolinię, co zapewnia lepszą czy­tel­ność partii pr.r., ale wizualnie wyłącza partię l.r. z oddziaływania tych oznaczeń. Z tego też względu, dla uniknięcia wątpliwości podajemy łuki nad wszystkimi ćwierćnutami l.r. W analo­gicznych t. 95-99 sam Chopin, korygując Wf1, uzupełnił swoją pierwotną notację w ten właśnie sposób.
Rozwiązanie to przyjęto także w Wa3.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 18-20

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Bez znaków w A (→Wf)

! miniat: wycinek kombinowany :, tylko górna 5-linia, 5 ósemek t. 18 i 20.                    Tu bez kliszy 

Akcent w t. 18 w Wn

! miniat: wycinek 2. połowa 18, tylko górna 5-linia;                 krótki akcent tylko 18

2 akcenty w Wa

krótkie akcenty w t. 18 i 20

2 akcenty długie proponowane przez redakcję
..

W A od t. 17 rozpoczyna się nowa strona, co mogło być przyczyną niezamierzonego przez Chopina pominięcia akcentów w t. 18 i 20. Z tego względu, w tekście głównym proponujemy uzupełnienie odpowiednich znaków na wzór t. 8, 10 i analog. Wzorowane na poprzednich taktach krótkie akcenty dodano także w Wa, natomiast w Wn dodano tylko akcent w t. 18.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 23

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

W Wf (→Wn) przeoczono kropki staccato basowych ćwierćnut Es i D. Znaki dodano w Wa.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf